با عرض سلام خدمت ادب دوستان عزیز؛ با تقدیم یک سروده ی طنز کرکره ی این خانه را بالا می کشیم:

سرخی خنده ی محبوب من از ماتیک است

لیپوساکشن شده و قامت او باریک است

میزند پودر و سفیدآب و به گچ می ماند

میزند لاف که اصلیت من تاجیک است

کم سواد است و به راپید خودش می نازد

خودنویس من بیچاره اگر یک بیک است

مغز او خالی و کودن تر از او آدم نیست

مانتو اش صورتی چرک و عجب هم شیک است

میزند چشمک و در پاسخ من میگوید

مشکلم درد عصب هست و مرض هم تیک است

پرده ها عاقبت افتاد و به حیرت دیدم

صورت بی کِرِِم او چقَدَر تاریک است!